De bonen mogen dan droog(stoppels) zijn, de recepten zijn passioneel multicultureel… Met ribollita gaan we de Italiaanse toer op, chili con (of sin) carne is Mexico op z’n best en loubia laat proeven van Marokko. Maar oer-Vlaams in tomatensaus is ook niet te versmaden (en vooral heel makkelijk). Belangrijk bij onze droogbonen - borlotti, zwarte bonen, flagolets en witte bonen - is uiteraard dat je ze een nacht in water weekt. En daarna zacht kookt. Vooral ons vele dopwerk een duimpje geven!
Ribollita betekent eigenlijk letterlijk: opnieuw gekookt. En eerlijk gezegd smaakt hij de dag nadien inderdaad ook nog lekkerder. Standaard zitten er bonen in, kool, tomaten en brood. Maar verder kan je er heel wat restjes uit de koelkast in kwijt. Naar eigen smaak.
Ingrediënten
Bereiding
De avond voordien week je de bonen in koud water (of gewoon ’s ochtends vóór het werk, ze moeten zo’n acht uur weken). Giet ze de volgende dag af en spoel even in een vergiet. Zet de bouillon op het vuur en laat de bonen daarin (bijna) gaarkoken. Intussen snipper je de ui en één teentje knoflook. Die mogen gefruit worden in de olijfolie. Snijd het wit van de prei in ringetjes, de selder en wortel in boogjes, de witte kool gaat in reepjes. Alle groenten mogen nu bij de ui, laat even aanstoven. Wie van pit houdt, kan er een half rood pepertje bij doen. Als de bonen bijna gaar zijn, mogen ook de andere groenten in de bouillon. Kruid met peper, zout en oregano. Laat nog even trekken tot alles gaar is. In een voorverwarmde oven leg je de sneden ciabatta (besprenkeld met een beetje olijfolie). Als ze een mooi kleurtje hebben, ga je er eens snel over met een (gepeld) teentje look. Traditioneel gaat het brood mee in de ribollita, maar de geroosterde sneetjes smaken mij veel beter aan de rand van het bord dan zoals zompig bedoeld. Schenk de soep uit en werk af met Parmezaanse kaas
Of je het met of zonder vlees doet, beslis je helemaal zelf. Alleen de bonen zijn een must. En misschien ook dat glaasje margarita…
Ingrediënten
Bereiding
Week de bonen een nacht in koud water. Giet ze af en spoel in een vergiet. Laat ze een dikke drie kwartier koken in water (afhankelijk van de soort, probeer regelmatig even of ze gaar zijn). Snipper de ui en knoflook, de paprika snijd je in blokjes. Fruit ui en look aan in de olijfolie. Voeg het gehakt (of de quorn) toe en bak rul. Daarna mogen ook de paprika en de tomatenblokjes erbij. Samen met een lepeltje tomatenpuree. Gebruik het conservenblik van de tomaten om water toe te voegen. Kruid met komijn, koriander, chili en een heel klein beetje kaneel (smaakt anders te fel door). Laat sudderen op een laag vuur, een goede chili moet toch een klein uurtje trekken om de volle smaak te hebben. Op het allerlaatste doe je er de gare bonen bij. Dien op met verse koriander en een toefje zure room. Serveren met rijst. Helemaal af is het met (zelfgemaakte) guacamole en nacho’s.
In oorsprong is loubia een soep. Maar met een beetje een persoonlijke twist is het een heerlijk hoofdgerecht. Naar smaak of keuze serveer je het met (parel)couscous, rijst of brood.
Ingrediënten
Bereiding
Ik weet dat ik in herhaling val 😉. Maar: week de bonen een nacht in koud water. Giet ze af en spoel in een vergiet. Laat ze een dikke drie kwartier koken in water (afhankelijk van de soort, probeer regelmatig even of ze gaar zijn). Snipper de ui en de knoflook. Daar mogen nu de ras-el-hanout, komijn, chili en kurkuma bij: door ze mee te ‘bakken’ krijg je een meer intense smaak (dat geldt trouwens voor de meeste kruiden). Voeg de tomatenblokjes erbij, een eetlepel tomatenpuree en de uitgelekte (bijna gare) bonen met een beetje water. Laat nog even sudderen, kruid met peper en zout. Werk af met wat peterselie of bieslook voor de kleur. Bereid intussen de couscous of rijst volgens de gebruiksaanwijzing.